eindstation
slechts kort hier
bewegen wij ons
als blauw op een waslijn
van ’t startgeld
aan de kindertafel
tot de voorkamer
van de intensieve
een verse boorling
veegt dood lover
ik zit in mijn kamer
kijk neer op een
boomloze tuin
en wat daar staat
erin is begraven
grassen in vijf
verschillende talen
en harten die uit
liften vallen
engelen die spiegelen
dezelfde seizoenen
op altijd dezelfde daken
ach ja, en ’s avonds ook
nog steeds de eenzaamheid
sunset 09-07-2016
Reacties op dit gedicht
