Macro
Met een goudgele glans
portretteer ik jou in één blik
door de opkomende zon
die jouw huid verlicht.
Jouw lichaam gevangen
door de weerspiegeling in mijn lens
ontwaak jij langzaam jouw ogen
zoals een roos vertraagd opent.
Jouw contouren gedetailleerd
belicht door de eerste zonnestralen
via een kier van het gordijn
die jou het contrast biedt.
Nu een ander leven van mijn hand
die mijn hart laat bonzen
door je scherp te stellen met mijn oog
met jouw ademhaling ver weg.
portretteer ik jou in één blik
door de opkomende zon
die jouw huid verlicht.
Jouw lichaam gevangen
door de weerspiegeling in mijn lens
ontwaak jij langzaam jouw ogen
zoals een roos vertraagd opent.
Jouw contouren gedetailleerd
belicht door de eerste zonnestralen
via een kier van het gordijn
die jou het contrast biedt.
Nu een ander leven van mijn hand
die mijn hart laat bonzen
door je scherp te stellen met mijn oog
met jouw ademhaling ver weg.
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||