In een rijke Parijse buurt had mijn
vriend Jan Buytaert een herenhuis
gehuurd, de drie katten kreeg hij
er gratis bij, ze waren zo wattig.

Jan exposeerde er zijn aquarellen
mensen konden gewoon aanbellen.

Zijn huiskatjes kwamen dan aangesnord
behalve eentje, die was wat schichtig
bespeelde liever het piano-toetsenbord
en kreeg de bijnaam 'de bange dichter'.

Tijdens een mooie zomer had Jan mij
daar uitgenodigd om een flesje wijn
te kraken en raad eens wie van de
zeer hoge trap naar beneden kwam
miauwen tot bij Claudelaire ? Jawel:
'de bange dichter'. Jan glimlachte en
noemde hem voortaan 'De Aristokat'.

Want sinds dan had hij het
diertje op zijn welgemanierde
aristocratische waarde geschat !