gedicht: Het leven
Ik kijk naar buiten
zie ons staan
weet nog hoe het begon
Ik was Ilse die ik kon zijn
nu voel ik mij niet meer mijzelf
Alles is weg wat ik lief had
Jij was echt de ware
dat voelde ik aan alles
bij jouw was ik gelukkig
Reacties op dit gedicht
| Oxygénée: | Zondag, augustus 07, 2016 15:18 |
| Ik hoop dat hier op zijn minste iets aan hebt. Als is het maar een piepklein sleutelwoord... | |
| Oxygénée: | Zondag, augustus 07, 2016 15:15 |
| Het is gewoon moeilijk. Hoe meer ik me dit ga vertellen, hoe moeilijker het wordt...Ik spreek uit ervaring...Beats any psychologist, hands down! |
|
| Oxygénée: | Zondag, augustus 07, 2016 15:10 |
| Het is nu... Het verleden, de toekomst? Je leeft vandaag! Nu! Met alle respect.... |
|
| Connection: | Donderdag, juli 14, 2016 23:37 |
| mooie innerlijkheid het integer van liefde veel liefs, Roger |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 14, 2016 16:08 |
| wat een verdriet!!! | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 14, 2016 14:33 |
| pijnlijk gevoel met een gezichtsveld vol herinnering waarin hij je toeroept toch gelukkig te zijn, zoals hij jou wilde zien. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ILse Bruintjes |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||