Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
hoopvol de ochtend
in donkere schaduw legt
nacht zacht zich in mijn ziel
zwijgt stilte op de lippen
en laat adem vervallen
heel wazig flikkert leven
onder maan en sterren
die naar de ochtend wijzen
de reeds gelopen paden
verwaaien in een wind
en verstikt de slaap
elk hunkerend verlangen
in labyrint van dromen
valt telkens weer
hoopvol een nieuwe dag
reeds valt te horen
wat hij mij heeft te zeggen
en al vergeet ik dat
draag ik toch in de ochtend
zijn echo met me mee
sunset 14-07-2016
Reacties op dit gedicht
sunset vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
sunset
:
Donderdag, juli 14, 2016 19:43
Stroejaro,
Dank je wel en geniet van een rustige avond.
Warme genegen groet,
Stroejaro
:
Donderdag, juli 14, 2016 15:56
Weer zo'n mooi schrijven!
Over dit gedicht
Auteur:
sunset
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
14 juli 2016
Thema's:
[Liefde]
[Delen]
[Poezie]