Het trage leven
De tijd gaat hier traag, het leven
lijkt hier stil gevallen
de bleke muren versterken het gevoel
van eenzaam afwachten
De duisternis die valt, wat overblijft
is het kille ganglicht en een misselijk makende lucht
verder van huis kan je je niet voelen
Waar leidt dit heen? Alles en niets spookt
door m'n hoofd, de kamer draait rond
De angst maakt zich meester, verder is er niets
Nooit heb ik eerder beseft dat ook dit
een deel van het leven kon zijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, juli 16, 2016 17:12 |
| geen dag geen nacht, geen beweging geen bewogen worden door degenen die om je geven, 't is hevig uit te houden beleven, die trage tijd, waarin soms toch nog dichters willen zeggen wacht er is ergens wel levendig licht voor mij uitgelegd. groetje voor je goede moed, hans |
|
| Ruud Grootveld: | Zaterdag, juli 16, 2016 13:56 |
| Ik hoor de schreeuw om hulp in dit schrijven. Zoek iemand waar je even bij kan blijven. Zodat hij met je praat en troost kan geven Er is veel meer in dit leven. |
|
| Avr: | Zaterdag, juli 16, 2016 13:02 |
| Het leven heeft zijn mooie, en minder mooie kanten!Heel mooi verwoord! Wens je sterkte! mvg Avr | |
| ela: | Zaterdag, juli 16, 2016 10:37 |
| Zeer mooi beschreven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Eline | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||