ik word één met de nacht
geestelijke pijnen
ondermijnen mijn kracht
hersenen kraken en rekken
lichamelijk verschijnen
krampen en spastische trekken
ik zonder mij af
wordt één met de nacht
het duivels gespuis
op mijn schouder gebied
inhaleer en… geniet
de rook maakt me wazig,
slaperig, slap
de pijnen verdwijnen
warempel
ik lach!
Johny Donovan,2016
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, juli 26, 2016 18:57 |
| Goed gedicht | |
| ILse Bruintjes: | Maandag, juli 25, 2016 15:23 |
| mooi | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 25, 2016 12:09 |
| mooi verwoord doe wat je denkt dat je doen moet |
|
| teun hoek: | Maandag, juli 25, 2016 12:00 |
| neem er niet te veel van, kan nooit goed zijn. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juli 25, 2016 11:47 |
| Duivelskunsten laten jou weer lachen Johny ! wonderlijk toch. Neem er nog eentje, ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||