Is bloeiend vergaan
is bloeiend vergaan
ik wist het beeld
elegant en strak met
blinkend staal bekleed
waar zijn licht
weerkaatste wilden
mensen weer samen praten
maar omdat natuurlijk
gezag alle harten bond
verloren anderen hun macht
er werden al snel
schaduwen gesmeed
tegen zijn rijzende zon
het beeld werd beklad
de sokkel ondergraven
door leugens en valse vragen
een oase die groeide is
bloeiend vergaan de woestijn
heeft alleen het oud roest laten staan
wil melker
28/07/2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juli 28, 2016 10:28 |
Zoals elders al gereageerd: De mens is de naam in wezen niet waardig is hij toch niet meer dan een dier met, ma al die eeuwen, een uiterst dun laagje civilisatie. Treffend tonend overgebracht wil. Warme genegen vriendschapgroeten en een heel liefdevolle verderzetting van deze donderdagochtend, |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 28, 2016 09:29 |
| Zo gaat dat vaak met hoogvliegers Wil, ze kunnen diep vallen en het schroot blijft liggen voor de ijzerboer. heel goed verwoordt in dit gedicht. Ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||