Wonder wereld
 
Soms doet de echte wereld pijn en wil je stil vertrekken.
Dan wil je hier niet langer zijn, niet langer meer verrekken.
De mensheid strijdt een grootse strijd, bestrijdt de ergste pijnen.
Maar vraag je medemenselijkheid, dan krijg je medicijnen.
 
Men kijkt niet meer naar wie jij bent, maar gaat al snel proberen,
om zonder dat men jou echt kent, jou pillen aan te smeren.
Een medicijn geneest jou niet, het onderdrukt symptomen.
Het onderdrukt ook jouw verdriet, waardoor jij niet kan stromen.
 
Genezen, dat is niet gelijk, aan niet meer hoeven voelen
en niet wat ze in de praktijk met beterschap bedoelen.
Als jij die leugen zelf ontdekt, dan blijft alleen de waarheid.
Dat geeft vanzelf een mooi effect; de basis van gezondheid.
 
Er is geen enkel medicijn, dat jou echt kan genezen.
En ook al klinkt dat niet echt fijn, dat is al lang bewezen.
Het is gewoon onmogelijk, om alle pijn te weren
en hoe feller jij dat doet, des te feller zal het keren.
 
Alle pijn komt steeds terug en wil je iets vertellen.
Kijk het aan en recht je rug, dan kan het niet meer kwellen.
Het wil je stoppen op een weg, die leidt naar desillusie.
Al jaren terug, na heel veel pech, kwam ik tot die conclusie.
 
Als Waarheid niet rechtvaardig blijkt, wat kan er dan nog deugen?
Als liefde een illusie lijkt, wordt leven tot een leugen.
Ik bouwde aan mijn eigen droom, onzichtbaar op de aarde.
Ik liet de wereld achter en zocht mijn eigen-waarde.
 
De wereld die ik achterliet, met rijken en met armen.
Dat was een wereld vol verdriet, maar nu kan ik me warmen.
Ik vond mezelf in iedereen, maar niemand in ’t bijzonder
en dat gevoel is heel sereen, dat is het echte wonder.
 
 Peter