de dag gaan doorzoeken
en op het einde van de dag die vloeken
gezichten op de grond laten smakken
rimpels die de wegen verzakken
het uitzien en het gaan naar ouderdom
de rimpels die ik nu nog weggom
maar ooit zal ik wegslijten
niks meer om op mijn tanden te bijten
gekwetst in mijn hart
en het geloof dat mij komt halen
voor die nieuwe start
het leven staat in een kaart geschreven
god die mij ooit uitschrijft van dit leven
het zal wel te lezen staan op mijn grafsteen
hoe ik het gedaan heb toen ik in het leven verscheen
tot dan leef ik wel en goed
de kaars zal uitgaan
en weg is dan met een vloed mijn bloed
dan moet ik mij met god kunnen verstaan