Verdriet is een zwerver
haveloos gekleed, praat
onzichtbaar luistert hij.
Hoor hoe hij leeft
en nog nacht verkiest
om plaats te vinden
alleen bedelen de tranen.
Verdovend is de klaarheid
het sijpelt in groeven
van een onwelkom gezicht
gegoeden kijken meewarig
weg van verdriet, mantel
die past noch kleiner wordt
vult lege huls, huis en haard
zwaarte klimt tegen muren.
Verdriet slaapt niet onder bruggen
vouwt zich om imaginaire vriend.
Uitgebeend vrij waar nacht valt
als gewassen laken blijft sluimer
troost bedekt hem laveloos
Pbouwknegt : | Zondag, september 04, 2016 01:12 |
Mooi | |
Claudelaire: | Zondag, augustus 07, 2016 11:36 |
Geslaagd gedicht ! | |
september: | Vrijdag, augustus 05, 2016 20:59 |
Dank jullie hartelijk voor de fijne reacties. Liefs |
|
Connection: | Dinsdag, augustus 02, 2016 23:02 |
mooi, hier ben ik geraakt dus heb Jij het mooi bedicht met japp ben ik het niet eens. Liefs, Roger |
|
Hans Winter: | Maandag, augustus 01, 2016 23:15 |
verdriet bezien is beter niet om het weg te doen denken, maar meer om mee te beleven, te voelen wat het doet, niet zozeer om het te bedekken, echter eerder om er binnen te willen, te mogen komen, want pas dan... hans |
|
japp: | Maandag, augustus 01, 2016 22:45 |
Aardige belichting maar het woord "imaginaire" is teveel van het goede waar denkbeeldig beter past | |
Aquarel: | Maandag, augustus 01, 2016 20:54 |
Indrukwekkend mooi. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, augustus 01, 2016 13:20 |
goed | |
Johny Donovan: | Maandag, augustus 01, 2016 13:05 |
suuuuuuuuuuper!! | |
Anneke Bakker: | Maandag, augustus 01, 2016 13:01 |
In gedachten zie ik hem gaan in al die bijbehorende hoedanigheden en misschien ook nog troost zoekt in datgene wat hem laveloos maakt. Indringend gedicht September. Wens jou een zonnige middag met liefs . Anneke |
|
teun hoek: | Maandag, augustus 01, 2016 12:54 |
intens bewogen. th | |
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2016 | ||
Thema's: |