Geen ruïnes
geen ruïnes
wij kenden het spel
van eb en vloed
met zand en de golven
bouwden de dijkjes
wisten bij voorbaat
dat water er over heen slaat
begonnen weer zonder
woorden opnieuw
maar iets verder weg
er waren geen ruïnes
het strand bleef intact alsof
ons plezier geen geschiedenis had
we zagen in schuim
hun overwinningslach op
zand van maagdelijke pracht
wil melker
02/08/2016
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Woensdag, augustus 03, 2016 14:26 |
| het eiland dat zich door gebeden heeft gered | |
| Ruud Grootveld: | Woensdag, augustus 03, 2016 09:46 |
| Het zandkasteel verwaait met de wind. Het water dat laagjes wegspoelt Wat men de volgende dag daar vindt. En zonnenbaadster die zich veel te bleek voelt. |
|
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, augustus 02, 2016 17:21 |
| Tegen het menselijk vernuft uit ervaring bedacht; is het toch weer immer de natuur die het laatste lacht. | |
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 02, 2016 11:07 |
| zon en water herinneringen vanuit de jeugd. strandplezier een leertocht rond verliezen. th |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 02, 2016 09:59 |
| De geschiedenis van het strandplezier, pootje badend en kuilen graven en dijken bouwen, spel met zand en golven herinnering om te koesteren. Mooie dag wens ik je toe. Anneke |
|
| ela: | Dinsdag, augustus 02, 2016 09:05 |
| De veiligheid mag iets mee kosten, zullen ze gedacht hebben, terwijl hun portemonnee almaar dikker werd. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||