Ware liefde vergaat niet.
Eerst de hemel zien,
en dan in de hel belanden.
Nooit had ik kunnen voorzien.
dat het liefdesvuur voor eeuwig blijft branden.
Eerst jezelf totaal geven,
en dan voor dood worden achtergelaten..
Hoe kan iemand daarmee leven,
wie kan nou pure liefde haten?
Terug met de voeten op aarde,
in een wereld zo eenzaam en verlaten.
Besef ik pas de uitzonderlijke waarde
als je je hart werkelijk kunt laten praten.
Maar de pijn is er elke dag,
ik kan het met niemand delen.
Een traan achter elke lach,
in de hoop dat een engel mij ooit komt helen.
De herinneringen zullen blijven,
de pure liefde staat in mijn ogen geschreven.
Enkel kan ik ze nog in woorden beschrijven,
en in mijn talloze dromen herbeleven.
en dan in de hel belanden.
Nooit had ik kunnen voorzien.
dat het liefdesvuur voor eeuwig blijft branden.
Eerst jezelf totaal geven,
en dan voor dood worden achtergelaten..
Hoe kan iemand daarmee leven,
wie kan nou pure liefde haten?
Terug met de voeten op aarde,
in een wereld zo eenzaam en verlaten.
Besef ik pas de uitzonderlijke waarde
als je je hart werkelijk kunt laten praten.
Maar de pijn is er elke dag,
ik kan het met niemand delen.
Een traan achter elke lach,
in de hoop dat een engel mij ooit komt helen.
De herinneringen zullen blijven,
de pure liefde staat in mijn ogen geschreven.
Enkel kan ik ze nog in woorden beschrijven,
en in mijn talloze dromen herbeleven.
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||