Dagen die wegen
dagen die wegen alsof ze
een heel leven met zich meeslepen
een zwaarte, somberheid die overheerst
iets in me dat liever aan de kant zou staan
teerlingen die geworpen zijn, het spel
dat uitgespeeld lijkt
ik vecht er tegen, zoek naar betekenis
iets wat lichter doet voelen
als een duwtje in de rug
iets dat uitnodigt
als een streep zonlicht die naar binnen valt
die ene sprankel die van binnen raakt
en een stukje van jezelf
weer naar buiten haalt
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 12, 2016 23:17 |
| een goed schrijven | |
| Ruud Grootveld: | Vrijdag, augustus 05, 2016 12:28 |
| Klein dingen maken het leven nog wat waard. Bij de Hema een kop koffie met een stuk appeltaart. In je tuintje of balkon, zo maar in die zon en het mooie weer. Met een leuk boek of zo, het maakt je niet zo eenzaam meer |
|
| Wit Licht: | Vrijdag, augustus 05, 2016 12:15 |
| Vecht er niet tegen maar probeer het gevoel te aanvaarden.Adem dan eens die in en uit en doe dit voort tot je jezelf beter voelt.Neem veel beweging. | |
| september: | Vrijdag, augustus 05, 2016 11:16 |
| Heel mooi gedicht. Ik heb het enkele keren gelezen en het blijft me bij. Tijd kan hierin een vriend zijn..Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: voor altijd en nooit meer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||