verdoofd
Juist dat geen niet
Wat onbegrijpelijk is
Zo wil ik niet zijn
Maar ben het toch
Juist wie ik ben
Wie ik wil zijn
Wie ik wil worden
Grijp ik niet
Juist wanneer ik
Ik het moeilijk heb
Juist wanneer het mis gaat
Dreigt er een dikke mist
Juist wanneer ik Hulp
En warmte nodig heb
Straal ik bliksem uit
En dooft het licht.
Wat onbegrijpelijk is
Zo wil ik niet zijn
Maar ben het toch
Juist wie ik ben
Wie ik wil zijn
Wie ik wil worden
Grijp ik niet
Juist wanneer ik
Ik het moeilijk heb
Juist wanneer het mis gaat
Dreigt er een dikke mist
Juist wanneer ik Hulp
En warmte nodig heb
Straal ik bliksem uit
En dooft het licht.
Reacties op dit gedicht
| Wit Licht: | Maandag, augustus 22, 2016 05:45 |
| Een glimpje hoop en klein wit lichtje van sterkte blijft branden in U. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 21, 2016 23:12 |
| wat heb je dit goed beschreven hou je goed hoor je bent het beste waard |
|
| september: | Zondag, augustus 21, 2016 23:10 |
| Een moeilijk gevoel in een mooi gedicht Tulpje. Ik wens je dat je het om kunt buigen. Voor jezelf. Liefs | |
| Avr: | Zondag, augustus 21, 2016 21:42 |
| Wees lief voor jezelf! Je bent het waard! Sterkte! mvg Avr | |
| Aquarel: | Zondag, augustus 21, 2016 20:53 |
| Dat is precies borderline. De tegenstrijdigheid. Heel heftig, sterkte. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||