Avondrust.
Avondrust.
De zon daalt na
haar heftig schijnen
de watervlakte spiegelt kleur
oranje licht
vanuit de einder
de avondsluier sluit haar deur.
Het dagrumoer
vergaat in fluister
een zachte bries reikt koelte aan
een zeilboot
dobbert in oranje
de nagolf rimpelt in haar baan.
Vogelgeluiden
harmoniëren
met deze stilte die nu valt
Een zwaluw vliegt
zijn laatste vlucht
terwijl de duisternis zich balt.
In deze adem
van verscheiden
ontspant het ritme van de dag
vallen de zorgen
van ons af
verandert strakheid in een lach.
th
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, augustus 26, 2016 23:34 |
| Prachtig gedicht met tonen en klanken van harmonie. Graag gelezen Teun. | |
| Clarice: | Vrijdag, augustus 26, 2016 20:40 |
| Heel mooi beschreven, het straalt inderdaad rust (en ik vind ook iets van hoop)uit! Gts, Clarice | |
| Stroejaro: | Donderdag, augustus 25, 2016 22:20 |
| Prachtig!! | |
| Avr: | Donderdag, augustus 25, 2016 15:03 |
| Een heel mooi schrijven! mvg Avr | |
| Ruud Grootveld: | Donderdag, augustus 25, 2016 11:47 |
| De sfeer is mooi omschreven, Teun. Die laatste uren van de dag |
|
| Aquarel: | Donderdag, augustus 25, 2016 10:09 |
| Mooi en ontspannend gedicht. Even van genoten. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 25, 2016 09:47 |
| Zo heerlijk Teun die avondrust,ja even een ontspanning van zorgen en het overdenken van zo'n mooie dag. Dank voor dit moois en warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||