Gemis.
Series verslonden,
berichten verzonden..
Niet tot weinig contact met jou,
dat ik er niet meer op vertrouw.
Ik kan je niet laten gaan,
eenzaamheid is zo in de weg gaan staan.
Gemis groter dan te kunnen omschrijven,
zal ik altijd alleen achterblijven?
Mis je armen om mij heen,
gevoel ik stond niet alleen.
Onze gesprekken waren vertrouwt en fijn,
mis jij het niet om met mij te zijn?
De weilanden met dieren,
het lachen en het gieren..
De wandelingen in de natuur,
onze liefde was zo puur.
Wij hielden van elkaar in zoals wij zijn..
die tijd was zo fijn.
Over alles kunnen praten,
en nu moet ik dat loslaten..
Waar zijn we nu beland..
niet meer hand in hand..
Ver verwijderd van contact met elkaar..
ik ben hier en jij bent daar.
Weet niet meer hoe het met je gaat..
waar je nu in je leven staat.
Als ik opsta, ben jij als eerste in mijn gedachten,
maar ik wil niet meer wachten.
Niet meer hopend op contact met jou,
ook al ben je de man waar ik zielsveel van hou.
Ik mis je erger dan jij je kunt voorstellen,
hopend dat je me op een dag zal bellen.
Hekel gekregen aan hoop,
het brengt me alleen maar in de knoop.
Hoop maakt mij zo kapot steeds weer,
valse beloftes, het worden er steeds meer.
Ik wilde alles samen met jou beleven,
mij compleet aan je geven.
Samen op de toekomst richten,
een gezin stichten.
Je kwam in mijn leven,
en ik ben ineens om de toekomst gaan geven.
Ik wilde het samen met jou aangaan en beleven.
Nu is mijn toekomst leeg en alleen,
ik verander in steen.
Niks meer willen voelen en beleven,
ik ben niks meer om mijn leven gaan geven.
Ik zie het mooie er niet meer van in,
waar is het einde van dit begin.
Reacties op dit gedicht
| Animola_*: | Donderdag, oktober 05, 2017 10:21 |
| Bedankt, mr. Plokky had gelijk, we zijn na dit gedicht weer bij elkaar gekomen. Maar nu inmiddels gaat het weer dezelfde kant op. Ik ben een beetje uitgeblust. | |
| gedichtenlady: | Woensdag, oktober 04, 2017 21:52 |
| Het is een mooi gedicht. Gevoelig geschreven. Heb je het al wat kunnen 'loslaten'? Groetjes Raissa |
|
| Clarice: | Zaterdag, augustus 27, 2016 23:11 |
| Je schrijft mooi...het gaat tijd vragen... Sterkte en gts, Clarice | |
| Mr. Plokky: | Zaterdag, augustus 27, 2016 20:57 |
| Dit gedicht krijgt vast een positief vervolg. Tot dan, sterkte ermee | |
| Avr: | Zaterdag, augustus 27, 2016 20:45 |
| Een droef mooi schrijven! Hopelijk blijf je toch hoop houden op nieuw geluk! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||