Jij droeg het met je mee Hagenaar te zijn
indrukken bewaard om later te gebruiken
jij voelde eigenlijk al een gedicht ontluiken
de stad, het groen, de zee zo groot, jij zo klein
Voortdurend spel van aantrekken, loslaten
er was een beeld en er was een woord
het laat zich zien zoals het is en hoort
in luisteren, kijken, voorlezen en praten
Waar jij nu bent, waarheen jij gaat
veronderstel bij jou altijd ontdekken
jij je nog steeds verwonderen laat
Jij gaat mee, spookt in de gedachten
jouw gedichten blijven zinnen lekken
jij bent in het loslaten en verwachten
*In memoriam Daan de Ligt (Den Haag, 11 maart 1953 – Den Haag, 22 augustus 2016)