De nalatenschap
de nalatenschap
ik was het lamplicht kwijt
vage contouren bewogen
waar zij dit niet zouden mogen
stilte werd onderbroken
door geritsel en geschraap uit stukken
die hier al eeuwenlang werden bewaard
jaren verstoften in lucht
die onaangekondigd uit zijn
tijdloze winterslaap was gevlucht
ik wist de poppen op schappen
hun kleding een ruïne van verkleurde lappen
heb nooit geweten van de veelvraat van ratten
zij werden gestoord in eigen oord
waar ze nestelden in poppenmoedersarmen
die in koude nachten hun kroost konden warmen
dit is de nalatenschap bereikbaar
via een zelden bestegen hoogbejaarde trap
of wij hem aanvaarden hangt van de ratten af
wil melker
29/08/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, augustus 29, 2016 14:28 |
| Sterk gedicht Wil. Heel beeldend ook alsof ik deze nalatenschap voor me zie (op een oude zolder van vroeger) Prachtig. Liefs | |
| Ruud Grootveld: | Maandag, augustus 29, 2016 12:31 |
| Leuk beschreven, toch wel spannend, wat er nog te vinden is. | |
| Ruud Grootveld: | Maandag, augustus 29, 2016 12:27 |
| Misschien ligt er nog een schets van Rembrandt tussen, als de ratten die maar niet hebben opgegeten. |
|
| Jose van Rosmalen: | Maandag, augustus 29, 2016 11:25 |
| toch een overwinning op de ratten! | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 29, 2016 09:43 |
| De ratten vierden feest van datgene wat ooit eens van een poppenmoeder is geweest. Heel leuk het nagelatene omschreven. Zonnige groet Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||