Zonder gezicht
Zonder gezicht
voor mij een grote man
het was reeds duister
hij stapte niet, schreed
zijn hoed leek te zweven
ik wilde hem inhalen
liep zachtjes naar hem toe
tot hij plots stopte
en draaide zich om
ik zag geen gezicht
enkel een witte stralenbundel
het leek oneindig diep
toch was alles daar
aan iets denken was genoeg
en het verscheen in de stralen
het leek mijn geheugen wel
een licht van de andere kant
loste de man zonder gezicht op
ela
Reacties op dit gedicht
| Ruud Grootveld: | Dinsdag, augustus 30, 2016 19:16 |
| In het schemergebied tussen werkelijkheid en tegen droom spelen zich taferelen af die je een of twee keer meemaakt en blijft onthouden. Ik maakte ook zoiets mee |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 30, 2016 18:54 |
| joh | |
| september: | Dinsdag, augustus 30, 2016 13:54 |
| Het leest als een mystieke ervaring. Heel mooi boeiend gedicht. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 30, 2016 11:48 |
| Bijzondere mysterieuze ervaring Ela, geestverschijning of zoiets. Zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||