Verward.
Gevoelens die er nog steeds zijn,
de herinneringen waren zo fijn.
Maar het doet toch zo'n pijn.
Bij je willen zijn, voelen aanraken..
we kunnen het niet maken.
Teveel in de knoop met ons leven,
we kunnen elkaar nu niks geven.
Hoop, verwarring wisselen in elkaar,
ik hier en jij daar.
Gevoel groter dan de maan,
verscholen achter een grote wolkentraan.
Waar gaat het heen dit gevoel,
heeft hoop nog een doel?
Hoop laten varen en wachten op het lot?
maar heeft dit verhaal wel een slot?
Niet meer wachten,
geen hoop zal de pijn verzachten.
Maar hoop doet leven,
moet ik dit gevoel zomaar opgeven?
Liefde, zo intens nooit ervaren,
maar er zijn teveel maren.
Reacties op dit gedicht
| Ruud Grootveld: | Zaterdag, september 03, 2016 00:54 |
| Liefdesverdriet hoort bij het leven, maakt je sterk en meer behoedzaam en kritischer bij het aangaan van een nieuw contact. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2016 | ||
| Thema's: | ||