Met donker afgevlakt
met donker afgevlakt
ik heb de wolken
niet geschoren
dat deed de wind
in onderkanten plat
met donker afgevlakt
mijn macht reikt niet
over dag en nacht
weet van de schemering
was al vroeg het kind
van iedere rekening
speelde tussen
zwart en wit
wist van geen wijken
grijzen zag ik niet
zij hadden geen gezicht
het naamloos land
van gaan en komen
voedde al mijn dromen
in het halfleven
tussen goot en dood
in wakker worden
ben ik uitgestapt
zag eindelijk weer de zon
soms kijk ik angstig terug
naar waar het allemaal begon
wil melker
02/09/2016
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, september 02, 2016 15:49 |
| De 4de alinea zegt zo veel... We kiezen helaas niet altijd wat we meemaken, enkel hoe we er mee omgaan... Mooi hoe je er op terugkijkt en dit met beelden verwoordt. Gts en fijn weekend, Clarice | |
| Ruud Grootveld: | Vrijdag, september 02, 2016 13:04 |
| Ik lees een moeilijke jeugd. Een eenzaam kind, liefdeloos bestaan. Veel ouders waar het niets vind. Voelt nog dat schrijnen, nu jaren later het leven verder is gegaan. |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, september 02, 2016 10:30 |
| Wel heftig het een en ander Wil, aardig gefilosofeerd en met respect gelezen. Zonnige groet en fijne dag gewenst. Anneke |
|
| Johny Donovan: | Vrijdag, september 02, 2016 09:53 |
| zeer mooi, wil | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2016 | ||
| Thema's: | ||