Eeuwig en oneindig
Eeuwig en oneindig als de aarde
lijdt zij aan mystieke schoonheid.
Grenzenloos loyaal spreidt zij telkens
weer royaal en gul het landschap open
als een oase waar ik mij steeds
mateloos kan laven. Zij is mijn
vangnet als ik in de afgrond val.
Ok als ik als een geslagen hond
de wonden lik heeft zij een pleister
klaar. Mogen geven is voor haar
ontvangen. Maar wie zal er ooit
de drenkeling verzorgen als die
weer eens schipbreuk lijdt en als
haar reis ten einde is?
lijdt zij aan mystieke schoonheid.
Grenzenloos loyaal spreidt zij telkens
weer royaal en gul het landschap open
als een oase waar ik mij steeds
mateloos kan laven. Zij is mijn
vangnet als ik in de afgrond val.
Ok als ik als een geslagen hond
de wonden lik heeft zij een pleister
klaar. Mogen geven is voor haar
ontvangen. Maar wie zal er ooit
de drenkeling verzorgen als die
weer eens schipbreuk lijdt en als
haar reis ten einde is?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Theo H. A. Slachmuylders | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||