Geen gezelschapsspel
geen gezelschapsspel
waar zijn huis
en haard gebleven
wij omgeven ons met
spullen zonder leven
een decor
waarin wij figureren
het voetlicht gaat
pas aan na uitproberen
we spelen geen
gezelschapsspel
ploffen neer iedereen
bekijkt het zelf wel
in verder gaan
knippen lichten
gaat verwarming bij
naderen vanzelf aan
maar het huis voelt leeg
de haard brandt kitsch
onpersoonlijkheid is troef
de ziel blijft helaas zoek
wil melker
13/09/2016
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Dinsdag, september 13, 2016 23:44 |
| vergeetje dromen ni te schilderen je moe de wereld skoner maken en dan mag je met'tgezelschap spelen | |
| Clarice: | Dinsdag, september 13, 2016 22:17 |
| De individualisering...ons soms drukke leven... Toch zijn er plekken waar er wel dat gevoel van verbinding is, waar tijd voor elkaar gemaakt wordt... Knap geschreven (als altijd)! Gts, Clarice | |
| ela: | Dinsdag, september 13, 2016 09:39 |
| Je kan een stijl kiezen. Oud of modern, maar blijf niet trappelen in het verleden, want daar wordt je oud en troosteloos van. ela |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 13, 2016 08:21 |
| Rakend gedicht Wil, ben het helemaal met je eens, de ziel is er uit en het voelt vaak zo leeg. De herinneringen van toen zijn me kostbaar en bij jou ook zoals ik lees. Zonnige groet, een mooie dag om kalm te blijven. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2016 | ||
| Thema's: | ||