er is geen opstaan
ik wil ontwaken
in de roes van dronken zijn
de realiteit afwezig
in mijn hoofd
het ruisen van het ochtendlicht
verdoofd en helder
er is geen opstaan
zonder aan je denken
een mengeling van
mijn ogen starend in mijn thee
ontwricht zoek ik mezelf
ik zie alleen jouw beeld
geheel in mijn ziel verbrokkeld
-liefde doet zo’n pijn-
©20160827
in de roes van dronken zijn
de realiteit afwezig
in mijn hoofd
het ruisen van het ochtendlicht
verdoofd en helder
er is geen opstaan
zonder aan je denken
een mengeling van
mijn ogen starend in mijn thee
ontwricht zoek ik mezelf
ik zie alleen jouw beeld
geheel in mijn ziel verbrokkeld
-liefde doet zo’n pijn-
©20160827
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Woensdag, september 14, 2016 23:58 |
| een voelbare verstrooing ben het eens met Schildpad, voelbaar mooi bedicht Nayeli. |
|
| Mr. Plokky: | Woensdag, september 14, 2016 22:17 |
| Kop op, vanaf nu wordt het vast Lleen nog maar beter | |
| verdrietige schildpad: | Woensdag, september 14, 2016 21:07 |
| mooi gedicht, ik weet hoe je je voelt, hou je sterk! | |
| Clarice: | Woensdag, september 14, 2016 20:57 |
| Heel mooi geschreven, alles van het hart vraagt tijd... Sterkte en gts, Clarice | |
| teun hoek: | Woensdag, september 14, 2016 13:17 |
| veelal is de nieuwe liefde mooier. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nayeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2016 | ||
| Thema's: | ||