En schaduw ik
en schaduw ik
ik lijk langzaam
te vervagen
niet meer
in staat om
de lasten van
dagen te dragen
begroet nog
altijd het
opkomen van zon
laat me raken
door zijn warme
koesterende stralen
maar als wij
samen schijnen
is hij het licht
en schaduw ik
in dat decor
het kleine mijne
ik ben geen schim
uit vroeger tijden
die donker geeft
omdat hijzelf
in het verleden te
weinig heeft geleefd
accentueer wel
met een lach de
verrassende momenten
van gezamenlijk plezier
waarin het licht van
hemel weer heel even kiert
wil melker
16/09/2016
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, september 16, 2016 21:07 |
| Geniet van de zon zoals ook wij genieten van de mooie gedichten die je hier dagelijks met ons deelt! Gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, september 16, 2016 09:31 |
| De afgelopen dagen was het anders beter toeven in de schaduw dan in de zon Wil, Koester de verrassende momenten van het gezamenlijk plezier. Nu zijn de zonnestralen aangenaam, om je erdoor te laten koesteren. Ik wens je een mooie dag toe. Anneke |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, september 16, 2016 07:48 |
| Knap! Heel mooi geschreven. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 16, 2016 05:49 |
| tjonge wil hardop gelezen voelt goed goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2016 | ||
| Thema's: | ||