Verhalen
Verborgen in eenzame harten
Liggen verhalen
Sluimerend te wachten
Totdat iemand klopt
Dan wordt er open gedaan
Op één been
Kun je staan
Maar niet lang
En het is wankel
Zeker als de grond zacht is.
Laten we de adem niet benemen
Maar de verweesde monden
Borgen
We kunnen korenmaten weghalen
Brandende kaarsen
Licht laten stralen
Om ons heen.
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2016 | ||
| Thema's: | ||