Leer mij kennen.
Stap dichterbij laten komen,
angst laten overstromen.
Je mijn gevoel laten lezen,
moet ik nu vrezen?
Vrezen voor mijn openbaring,
angst voor de herhaalde ervaring.
Zie je mij in geheel,
niet alleen het depressieve deel?
Schrijven is verwerken..
het laat mij aansterken.
Lees niet teveel van mij hier,
het zijn alleen zinnen op papier.
Vraag naar wie ik ben,
dan kun je zeggen dat je me ken.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, september 20, 2016 22:31 |
| Wat we schrijven zijn momentopnames, we zijn veel meer dan de som van wat we schrijven...Fijn dat het je helpt, je schrijft mooi! Gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 20, 2016 18:10 |
| Ja Animola, wie ben je dan? Wat je hier schrijft: schrijven is verwerken, ben ik het helemaal mee eens. Ik wens je een mooie avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, september 20, 2016 14:32 |
| ben benieuwd . h gr. th zo doorgaan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2016 | ||
| Thema's: | ||