Duisternis is een deken
Duisternis is een deken
een warm zacht deken
gewenteld
over mijn schouders
mentale postkaarten
van het plateau van Gorgoroth
staan op de mantel
in mijn dromen
Beksinski schildert
de spiegel van mijn ziel
het warme gevoel van lelijkheid
Noise knalt door de wagen
de golven weerkaatsen
ruisen tegen
mijn trommelvliezen
tot ze barsten
het stille gevoel van luidheid
de doucheknop draait over
veertig graden
water brandt als de hel
de ruimte vult zich
als met zwaveldioxide
het zachte gevoel van rode huid
het oeuvre van Eli Roth
speelt zich los na elkaar
en de bank wordt mijn bed
die me omarmdt
en dicht bij haar houdt
het kalmerende gevoel van angst
mijn zwart hart
is als een beschermengel
het verstopt zich
maar ik maak het me eigen
als ik alleen ben
en als het nodig is
een warm zacht deken
gewenteld
over mijn schouders
mentale postkaarten
van het plateau van Gorgoroth
staan op de mantel
in mijn dromen
Beksinski schildert
de spiegel van mijn ziel
het warme gevoel van lelijkheid
Noise knalt door de wagen
de golven weerkaatsen
ruisen tegen
mijn trommelvliezen
tot ze barsten
het stille gevoel van luidheid
de doucheknop draait over
veertig graden
water brandt als de hel
de ruimte vult zich
als met zwaveldioxide
het zachte gevoel van rode huid
het oeuvre van Eli Roth
speelt zich los na elkaar
en de bank wordt mijn bed
die me omarmdt
en dicht bij haar houdt
het kalmerende gevoel van angst
mijn zwart hart
is als een beschermengel
het verstopt zich
maar ik maak het me eigen
als ik alleen ben
en als het nodig is
Over dit gedicht
| Auteur: Apraxia | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2016 | ||
| Thema's: | ||