mijn liefd’ voor jou, mijn leven
hoe lang nog voor wij ’t vatten
zonder een angst voor ’t zijn
dat wij de ander nooit verlaten
noch dagen die ons enen
hun altijd en hun nooit
zelfs nachten die wij wenen
in een misschien en ooit
wanneer aan zomereinde
wij door landschappen gaan
de velden en de wouden
reeds in de schemering staan
is er nimmer een leegte
geen donker dat ik schuw
en zelfs geen enkele zwaarte
moet jij mij eens begeleiden
naar wat mijn rustplaats wordt
dan blijf nooit in een lijden
want in je harte toch
voel jij mij en mijn wezen
tot op het einde van de tijd
mijn liefd’ voor jou, mijn leven
die raak je toch nooit kwijt
sunset 20-09-2016 (Anjum)
