Zijn naam
Hij leefde voor het woord
zocht vergeefs dat gevoel
-van gratie genade-
noodlot trof hem jong
handen ten hemel
intenser de vragen
ten volle, diep geleefd
streden aardediep
biddend voor de laatste dag
regende het wolkbreuken
bij verscheiden, de uitvaart
stemmig somber zwart
troosteloos, zijn naam
niet een keer genoemd
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Woensdag, mei 03, 2017 23:52 |
| Geschreven en van de eerste lezing raak. Treurige maar harde realiteit... Hoe machteloos kunnen we zijn. |
|
| september: | Zaterdag, september 24, 2016 13:49 |
| Dank voor de reacties. Dat waardeer ik erg@ Hans Winter, en zeker is er een "en toch" Liefs |
|
| Hans Winter: | Donderdag, september 22, 2016 19:51 |
| leven in die verheviging, is dat in ons bitter lot niet misschien ons 'en toch'? hans |
|
| Nayeli: | Donderdag, september 22, 2016 19:47 |
| triestig mooi |
|
| Stroejaro: | Donderdag, september 22, 2016 15:59 |
| Bijzonder, heel erg mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2016 | ||
| Thema's: | ||