Het draait om de veiling
verrijking
vroeger
moest men
zich verdedigen
nu moet men
zichzelf verkopen
van scholing tot feest
het plaatje moet
altijd passen
in de pas, verpasst
verpatst, het ego
stralend op straat
constant te laat
want tijd liegt niet
alles moet maar
zoals mij volgen
ogen op de prijs
vergeet het product
mijn hart liefdeloos
mijn hoofd illusionair
eindsom van een lege wereld
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2016 | ||
| Thema's: | ||