Voor een knobbelzwaan moet
een mens niet in een mans-
hoge confrontatie staan.
Ondanks haar sierlijke
schoonheid vraagt zij in de
broedtijd om gepast respect.
Bij een ongevraagde bedreiging
van haar territorium beschermt
zij met passie haar jonge kroost,
wanneer haar agressie wordt opgewekt.

Zie haar daar sierlijk staan, assertief
met haar vleugels om haar heen slaan.
En gaat een mens op haar broedterritorium
niet vrijwillig voor haar uit de weg, dan
rest voor de eerste de ongelukkige pech
op het verkeerde moment op een ongewenste
plaats te verkeren; te hopen valt voor de
ongelukkige mens, dat het dan nog niet te
laat is deze sierlijke boze dame te negeren.

Een knobbelzwaan bepaalt zelf hoe zij in haar
gracieuze schoonheid tegenover de menselijke
belangstelling wenst te staan. Veelal zal zij
met haar kroost moederlijk voortdrijvend op de
waterlijn alleen maar om bewondering vragen;
maar laat haar eigenzinnig haar eigen weg gaan,
zodat voorkomen kan worden dat men zichzelf
om een verkeerde inschatting dient te beklagen.