begraven in de duisternis
besmeurd in een laagje vernis
ik heb mij al die tijd in mensen in mijn omgeving vergist
ik dacht dat ik het beste van mijzelf kon uithalen
maar ik beland terug om de hoek waar ik kan falen
de corner nemen zonder erom te vragen
ik ben in mijn ziel aan het knagen
verdorie ik was er even vanaf
nu is de dag dat ik mijzelf weer straf
het vuile werk opknappen
terug met volle voeten stappen
stoppen met die drugs of medicijn
ermee kappen voor de grote schijn
als ik mijzelf weer uit die shit moet trekken
dan ga ik er alleen moeten voor staan
een bloedend hart met rode vlekken
daar ben ik mij in het duwen
ik moet stoppen met naar mijn vijanden te spuwen
het verschil kennen
iemand nieuw leren kennen wilt niet zeggen het is een vijand
dat moet naar boven stromen naar men verstand