Thema herfstsprookje: 'Het herfstbos spreekt'
Het herfstbos spreekt, waar de onschuld dwaalt.
Waar de herfsttinten kleuren; en de angst in
fantasie wordt vertaald. Geesten spreken tussen
kalende schimmen van bomen. De herfst is de tijd
bij uitstek om jezelf te verliezen in je eigen
dromen.
Aan de bron van je wezen in een somber schimmig
herfstbos; dansen de vuurvliegjes er vrolijk op
los. Een gouden hert lest vroeg in de ochtend
aan de beek zijn dorst; terwijl een koor van merels
een aubade zingt voor de komst van de herfstvorst.
Wanneer de merels zingen, orakelen de bomen; hoort
men de dierenpopulatie van heinde en ver naar de beek toekomen. Verzinkt de zomer in een epiloog achter een
veelkleurige regenboog.
Plotseling begint vanuit het midden van de beek
een fontein te spuiten; in felle kleuren iets
van feestvreugde om een naderend seizoen afscheid
te uiten. De zomerkoningin zal straks na het herfst-
feest tijdelijk iets van haar vruchtbaarheid verliezen
tot het volgend jaar. kleurt nog eenmaal met haar fruit-
oogst vele tafels zonder enig bezwaar. Om daarna met
haar vuurvogel naar een goudkleurige einder op te
stijgen; waarop de herfstkoningin nu opnieuw haar kans
zal krijgen. Met een gevolg van elfen zal zij straks op
de waterlelies neerdalen; het verlies van de zomervrucht-
baarheid met de eigen charme van het nieuwe herfstseizoen vertalen.
Gedreven zal zij zich schakelen tussen het zomer- en
het naderend winterseizoen. Onmisbaar in de vele herfst-
kleuren de somberheid uit het leven van menig droom-
ganger te niet doen. Zo tekent zich een sprookje van
een bos, dat tijdens de herfst zijn eigen woorden
spreekt; niet meer belooft dan het zal doen; en nooit
de illusie van het herfstsprookje verbreekt.
Waar de herfsttinten kleuren; en de angst in
fantasie wordt vertaald. Geesten spreken tussen
kalende schimmen van bomen. De herfst is de tijd
bij uitstek om jezelf te verliezen in je eigen
dromen.
Aan de bron van je wezen in een somber schimmig
herfstbos; dansen de vuurvliegjes er vrolijk op
los. Een gouden hert lest vroeg in de ochtend
aan de beek zijn dorst; terwijl een koor van merels
een aubade zingt voor de komst van de herfstvorst.
Wanneer de merels zingen, orakelen de bomen; hoort
men de dierenpopulatie van heinde en ver naar de beek toekomen. Verzinkt de zomer in een epiloog achter een
veelkleurige regenboog.
Plotseling begint vanuit het midden van de beek
een fontein te spuiten; in felle kleuren iets
van feestvreugde om een naderend seizoen afscheid
te uiten. De zomerkoningin zal straks na het herfst-
feest tijdelijk iets van haar vruchtbaarheid verliezen
tot het volgend jaar. kleurt nog eenmaal met haar fruit-
oogst vele tafels zonder enig bezwaar. Om daarna met
haar vuurvogel naar een goudkleurige einder op te
stijgen; waarop de herfstkoningin nu opnieuw haar kans
zal krijgen. Met een gevolg van elfen zal zij straks op
de waterlelies neerdalen; het verlies van de zomervrucht-
baarheid met de eigen charme van het nieuwe herfstseizoen vertalen.
Gedreven zal zij zich schakelen tussen het zomer- en
het naderend winterseizoen. Onmisbaar in de vele herfst-
kleuren de somberheid uit het leven van menig droom-
ganger te niet doen. Zo tekent zich een sprookje van
een bos, dat tijdens de herfst zijn eigen woorden
spreekt; niet meer belooft dan het zal doen; en nooit
de illusie van het herfstsprookje verbreekt.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, september 27, 2016 14:18 |
| Een meeslepend mooi geschreven Herfstsprookje. Graag gelezen en succes. | |
| Mr. Plokky: | Maandag, september 26, 2016 19:09 |
| Mooi gedaan | |
| teun hoek: | Maandag, september 26, 2016 17:42 |
| een goud randje om de oogst bijzonder om in te brengen. h. gr. th |
|
| Stroejaro: | Maandag, september 26, 2016 12:41 |
| Mooi gedaan! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, september 26, 2016 11:37 |
| succes hoor | |
| teun hoek: | Maandag, september 26, 2016 11:17 |
| tekenend. Mooi. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2016 | ||
| Thema's: | ||