Inkeren ( Herfstsprookje Themagedicht)
Al is er een zonnig sprookje
het stokt, valt in herfstige grot
aldaar verblijft, in nevelig vergeten
als dichter, verzwaard of wat lichter
woorden als zwavelstokjes aanstrijkt
de donkere bloei tegendraads verdrijft
zal het instinctmatig herinneren
aan wit dansen, dartele vlinders
in de parallelle schijnwereld buiten
waren zieltogend reuzen van bomen
is die gelaagdheid, sprookje van inkering
de dichter hij die denkt of schrijft
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, september 30, 2016 14:05 |
| Dank jullie wel voor de fijne reacties. Ik ben er blij mee. Liefs en een fijne dag gewenst |
|
| Claudelaire: | Donderdag, september 29, 2016 09:26 |
| Je hebt duidelijk het kunstenaarsvirus in jouw bloed !Groet Claude | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, september 27, 2016 02:43 |
| goed! | |
| verdrietige schildpad: | Maandag, september 26, 2016 22:21 |
| pareltje, september! liefs | |
| Johny Donovan: | Maandag, september 26, 2016 22:14 |
| zeer mooi,echt prachtig het is veel te goed geschreven... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2016 | ||
| Thema's: | ||