Van bijna sterven
van bijna sterven
nooit heb ik
het leven gedanst
was altijd te
zwaar op de hand
pas na het
verwerven van
bijna sterven heb ik
mijn schaduw onthoofd
hij wijst mij
niet meer het gaan
is juist een opmaat
voor onze muziek
als hij weer
donker gaat draaien
kiezen wij lichte tonen
bewegen op het gewone
ik geloof eindelijk in
het liefdevolle van leven
op de manier zoals
het ons ooit is gegeven
wil melker
28/09/2016
Reacties op dit gedicht
| Ruud Grootveld: | Donderdag, september 29, 2016 19:32 |
| Het leven is vaak zo verrassend denken dat er niets meer is, en teruggevoerd worden en merken dat er nog een lang rijk leven stond te wachten dat je bijna misliep. |
|
| Yellow: | Woensdag, september 28, 2016 20:26 |
| Mooi gedicht, tweede strofe heelmooi verwoord | |
| Stroejaro: | Woensdag, september 28, 2016 19:59 |
| Weer bijzonder beschreven, knap! | |
| teun hoek: | Woensdag, september 28, 2016 17:42 |
| de liefde waar dan ook in vinden is subliem en waardevol.th | |
| Clarice: | Woensdag, september 28, 2016 15:52 |
| De zwaarte die er is maar niet meer de bovenhand heeft... Mooi hoe je dit weer verwoordt! Fijne dag, Clarice | |
| Nayeli: | Woensdag, september 28, 2016 11:50 |
| prachtig die beschrijving - ik blijf je graag lezen | |
| Mamke: | Woensdag, september 28, 2016 08:36 |
| Prachtig dat je dit nu zo ervaart... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2016 | ||
| Thema's: | ||