Wat een drama,
wat een gedoe.
We hebben alweer ruzie,
het is net of ik alles verkeerd doe.
Ik kom met een voorstel,
Allebij nadenken over onze fouten en kijken wat anders kan.
Maar jou reactie niet normaal
Ik voel me bekneld.
In jou ogen doe je nooit wat fout en ben je mevrouwtje perfect.
Maar als ik kritiek punten heb krijg ik alleen te horen ja zo ben ik accepteer het.
Nu verwacht je dat ik maar nadenk en jij wilt niets.
Wil je nog wel vechten voor onze relatie want dat gevoel geef je me niet.
Ik heb de neiging de moed op te geven.
Weg te gaan en nooit meer terug te komen
maar onze relatie wil ik niet ineens weg gooien.
Waarom probeer je mij wel te veranderen als je zelf niks wilt veranderen aan jezelf?
net of het normaal is om je geliefde als een stuk vuil te behandelen.
hopelijk komen we tot een oplossing.