De schaamte voorbij
de schaamte voorbij
ja ik ben los
maar niet geslagen
heb met regen en wind
de straten geschrobd
geen alledaags karwei
maar later met de
zon erbij veranderde
het aanzien van de stad
ben op pad gegaan
mensen keken me aan
of ze vuur zagen branden
had mijn naturel aangedaan
de schaamte voorbij
in mijn geboortevel
weg met kleingeestigheid
en preuts bekrompen zijn
mijn transparantie werd
echter niet op prijs gesteld
ben gekleed als delinquent terwijl
ieder toch zichzelf heeft herkend
wil melker
30/09/2016
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, september 30, 2016 10:58 |
| bijna de kleren van de keizer, doch dan geestelijk verwoord. mooi h. gr. th |
|
| ela: | Vrijdag, september 30, 2016 09:51 |
| Het velletje van de mens is een kleedje van de natuur; dat velletje kuist makkelijker dan een kostuum en de natuur is nooit preuts. ela |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, september 30, 2016 09:35 |
| heel leuk | |
| Mamke: | Vrijdag, september 30, 2016 09:30 |
| Bracht een glimlach op mijn gezicht... :) | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, september 30, 2016 08:56 |
| Je zult vast bewondering hebben geoogst in je naturel geboortevel. zo zou ieder zijn/haar eigen straatje moeten schrobben, wat zou de wereld stralen in de zon. Met een glimlach dit 'schoons' gelezen Wil en ik wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2016 | ||
| Thema's: | ||