Reflecterend aan voorheen
reflecterend aan voorheen
ooit hebben wij
voor het eerst
zijn schaduw gezien
vrijwel niet van
echt te onderscheiden
wij twijfelden nog
of het toen ook
aan ons heeft gelegen
we zagen het eerste
beven van zijn hand
alles ging later
zijn eigen rustige gang
maar in goed onderscheid
raakte hij langzaam zijn
markantste stukjes leven kwijt
nog lichtte hij op
in volle zon maar
donkerde steeds meer
in stille momenten
reflecterend aan voorheen
zijn schaduw
heeft hem ingehaald
verdwaald in licht
en zoekend naar tijd
weet hij zichzelf niet meer
wil melker
01/10/2016
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, oktober 01, 2016 17:52 |
| Het raakt, moet erg zijn om mee te maken... Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, oktober 01, 2016 12:21 |
| rakend verwoord Wil | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 01, 2016 11:57 |
| ja wat kan ik zeggen? ontroerend mooi |
|
| Mamke: | Zaterdag, oktober 01, 2016 10:18 |
| Ontroerend gedicht, dat me doet slikken... | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 01, 2016 08:45 |
| Een gedicht dat me diep raakt, laat het op me inwerken en ik huiver. Intens mooi verwoordt en ik denk terug aan toen. Ik wens je een mooi weekend Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||