Het ontgroende herfstbos,
waar al reeds veel voormalig
leven naar de bodem is gedaald.
Wat nog maar enige maanden geleden
vol op bruisend verbonden was met
de zon, die het beste van het leven uit
de zomer haalt. Zich in het zonlicht mocht
baden; en zich weelderig mocht verpozen
in de zomerwarmte bij een zomerzoen.
Onder het motto voor niks gaat de zon op;
en het met minder moeite voor het meerdere doen.
Het ontgroende herfstbos,
waar gezond groen nu reeds lijkt te zijn
achterhaald, omdat het groen van nog maar
enige maanden geleden zich nu plotseling
in de vele kleuren uit schaamte om een
afscheid vertaald. Om een haastig blozend
afscheid; en om een einde aan een schijnzekerheid.
Het ontgroende herfstbos
wil nog even met ons vieren,
dat zij haar uitbundige levenslust
onder een royale zon heeft mogen ondergaan;
om ter voorbereiding op de hardvochtige
winter eens weer terug te komen; om als kind
van de zon opnieuw te bestaan.