Lieve vrouw
Een stukje proef ik
van de stilte van jouw hart
dat enkel fluistert
maar van binnen
schreeuwend roept.
Ongrijpbare verlangens
een luchtballon vol hoop
die steeds weer opstijgt
op zoek naar het zonlicht.
Lieve vrouw
woorden zeggen soms
meer niets dan iets
mijn gebed spreekt
zonder zinnen
ik smeek mee met jou
voor jou, voor jullie.
Zijn zegen
Zijn regen
Zijn kracht
vullend jullie huis
ik bid het.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||