Zijn laatste plaag
zijn laatste plaag
eindeloos golft water
loom en monotoon langs
nog opstandige stranden
er is weer ruim
voldoende zand voorhanden
in deze posthistorische tijd
geen mensen meer
om avontuurlijk te landen
en elkaar de schat te betwisten
nog hangen sporen van strijd
als tekens van haat en nijd
in de opgeschoonde lucht
zacht zucht het land in
weldadige warmte zijn rust
dolt natuur in eeuwige lente
door een nucleaire vlaag is
aarde bevrijd van zijn laatste plaag
weg zijn de mierenhopen met mensen
wil melker
08/10/2016
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 08, 2016 11:05 |
| Elders golft het water eindeloos over het eiland, teistert mensen, dorpen en kusten. Niemand zal daar vredig rusten tot ze voorgoed bevrijd zijn van de orkanenplaag. Mooi gefilosofeerd gedicht laat je ons lezen. Rustig weekend Wil. Anneke |
|
| Mr. Plokky: | Zaterdag, oktober 08, 2016 09:51 |
| Misschien wel de enige redding. De mensheid is goed ziek. | |
| ela: | Zaterdag, oktober 08, 2016 09:28 |
| Het zou de natuur helpen maar waar blijven wij dan, naar MARS misschien. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||