baar de kern van onszelf
in mijn voel mij voorzichtig,
als op een heel dunne draad,
tastend naar jou toe bewegen
onder de nodige angst
verlangend jouw hand grijpen
als stevig houvast in dit leven
aloude gebruikte woorden
tot nieuwe zinnen vormen
wensend dat jij ze verstaat
en misschien, zelfs zonder enig begrip
van jou, van mij,
steeds nieuwe wegen vinden
naar de kern van onszelf
sunset 08-10-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 09, 2016 14:47 |
In de titel moet het 'naar' zijn ipv 'baar' natuurlijk. Sorry |
|
