Herfstblues
Herfstblues
En in de lage herfstzon
loopt de lange schaduw voor me uit
kom ik telkens het verleden tegen
op de oude grens
naar een nieuw seizoen
schuift traag de tijd vooruit
leger dan het voorheen was
tussen stilgevallen lucht
waar weemoed harder schreeuwt dan ooit
grijp ik de hand van het verleden
die steeds herinneringen strooit
in de schaduw van de herfstzon
zal ik ze blijven koesteren
tot ik zelf geworden ben
tot een hoopje as
*
Anneke
En in de lage herfstzon
loopt de lange schaduw voor me uit
kom ik telkens het verleden tegen
op de oude grens
naar een nieuw seizoen
schuift traag de tijd vooruit
leger dan het voorheen was
tussen stilgevallen lucht
waar weemoed harder schreeuwt dan ooit
grijp ik de hand van het verleden
die steeds herinneringen strooit
in de schaduw van de herfstzon
zal ik ze blijven koesteren
tot ik zelf geworden ben
tot een hoopje as
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| lydy: | Zondag, maart 19, 2017 00:09 |
| alleen al de 3e strofe is een prachtig gedicht. | |
| Peter-Selie: | Vrijdag, oktober 14, 2016 08:23 |
| Leuke titel. Goede blues! | |
| Janny Flikkema: | Vrijdag, oktober 14, 2016 01:31 |
| IK vind het ontroerend mooi, een reis naar het einde lijkt het, Maar nu nog niet, al zit je in de herfst van je leven, en kijk je even terug. Maar misschien bedoel je er heel wat anders mee. Vaak lees ik de inhoud anders dan bedoeld trouwens.;) Lieve groet, Janny |
|
| Avr: | Donderdag, oktober 13, 2016 22:21 |
| Heel mooi de koestering van je herinneringen verwoord! Graag gelezen! mvg Avr | |
| Mr. Plokky: | Donderdag, oktober 13, 2016 17:40 |
| Heerlijk om je even af te sonderen, en wegdromen in het verleden... mooi geschreven | |
| Stroejaro: | Donderdag, oktober 13, 2016 16:45 |
| Werkelijk prachtig. | |
| september: | Donderdag, oktober 13, 2016 15:48 |
| Wat mooi weer Anneke. In de herfst is dit wat gevoeld kan worden. Als het ware in je zijn mee met dit seizoen. Stil en in bewondering gelezen. Liefs | |
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, oktober 13, 2016 15:31 |
| Dat we uit stof zijn voortgekomen en weer tot stof zullen vergaan is het lot van ons waaruit al wat bloeit en groeit in de natuur kan blijven bestaan. mooi gedicht. |
|
| teun hoek: | Donderdag, oktober 13, 2016 11:40 |
| de mijmeringen rond een geleefd blij leven, maar na de herfst en winter is er immer de lente. h gr. Teun |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, oktober 13, 2016 10:34 |
| mooi verwoord Anneke..je gevoelens tijdens dit jaargetijde waarin je met weemoed van de zomer afscheid moet nemen en je tevens gemis ervaart van de mensen die je zijn ontvallen sterkte en liefs wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||