Onze paradijzen
onze paradijzen
ik ga mee
met de mensen
volg het bewegen
weet niet waarheen
zie spanning
in hun ogen
voel de drive
waarmee ze lopen
hoor de stemmen
maar versta ze niet
ken de tonen van
hun eenheidslied
ze zijn op weg
met duizenden
in een cadans
die doet huiveren
ook zij
willen leven
net als wij
in weelde baden
maar de grenzen
zijn gesloten
onze paradijzen
kennen geen genade
wil melker
14/10/2016
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Vrijdag, oktober 14, 2016 17:03 |
| Helaas is het niet ieder mens op deze aardbol gegeven. Leven in een paradijs op aarde! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Mamke: | Vrijdag, oktober 14, 2016 13:26 |
| Pijnlijk, maar waar... | |
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 14, 2016 10:09 |
| het dilemma van het geweld. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 14, 2016 09:00 |
| Ze denken vanuit de hel hier in een paradijs te belanden, hoewel lang niet iedereen hier binnen die grenzen deelt in die weelde. Het leven kan heel hard zijn ook in het paradijs. Goed geschreven gedicht Wil. Mooie dag gewenst. Anneke |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, oktober 14, 2016 08:12 |
| Zeer indrukwekkend, knap en beeldend geschreven. Weer graag gelezen dit mooie gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||