Brugjes.
Brugje(s).
Het “je” erbij roept
romantiek op
Elswout ,brugjes divers getint
Wat houten stammen
als de leuning
wat wiegend bij een fikse wind.
Een paarse die wat
uit de band springt
een hoge , die wat wankel oogt.
Fotogeniek
voor vele plaatjes
waar het decor de sfeer verhoogd.
Het Reestdal met
dat smalle brugje
eens in de film van Bartje benut.
Wij voelden ons
even een filmster
doch zeker niet zo uitgeput.
Zonder het “ je”
hangen de bruggen
aan kabels door het hele land
of gedragen op
betonnen palen
via hen naar de overkant.
Wij hadden vroeger
hier een draaibrug
over het kanaal voor ’t treinverkeer.
Nu rijden wij
onder het water
door tunnels , of via het veer.
Ons waterland heeft
bruggen nodig
bekend zijn wij rond waterbouw
Zeeland kent wel
de aller langste
Brug te ver bracht Arnhem eens in ‘t nauw.
th
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, oktober 15, 2016 16:25 |
| De pronkstukken van engineering, die door degelijkheid een langdurig leven hebben en de verkeerstechnische betrouwbaarheid ook na soms bijna zestig jaar of langer niet gauw zullen schaden. |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 15, 2016 09:45 |
| Zo mooi om dit te lezen Teun. Voor ons eerste huisje in Oude Niedorp hadden wij ook zo'n aardig brugje, onlangs zag ik daarvan een recente foto, het voelde als nostalgie. Ik wens je een fijn weekend. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||