Verterend vuur
Alles nemend, verslindend
Kort van duur
Doch opwindend

Als al het decorum weg valt
En wij ons tonen
Met dubbele tong men lalt
Over het wonen

In mooie huizen
Waarbinnen als zij konden praten
De muren suizen
Van hetgeen zij zien, en wij beter laten

Over die prachtige maskerades
Die wij opwerpen als echt
De facades
Zodat niemand ziet wat er van binnen vecht

Dat monster, die wolf
Huilend als Lassie
Je lachend bedolf
Vervulde met passie

Die likte aan je hand
En je later verwond
Nooit zoals het is, want
Niet is wat het lijkt, dat verbond

Sloten wij,
Rug aan rug,
Zij aan zij,
Samen heen en terug

Dat pact
Dat zal hetgeen zijn
Wat veroorzaakt deze pijn
Waardoor het duister over ons heen zakt

Weg van verstand
Verlaten, verzwaard
Zeg me, want
Ik moet het weten, is dat het waard?