sterven
Sterven.
Je bent als een zwakke vlam
die steeds kleiner wordt.
Het vlammetje
is bijna uit.
Ik wacht nog even
op een zachte wind
die langs jouw
gezicht zal strijken.
Ik wacht.....
terwijl ik mijn handen
omsluit over
die van jou .
De wind komt
en jij gaat.
De vlam is uit.
De wind is gaan liggen.
Reacties op dit gedicht
| Me-randa: | Vrijdag, oktober 21, 2016 23:22 |
| Niks meer aan toe te voegen. Mooi. | |
| september: | Donderdag, oktober 20, 2016 15:04 |
| Dieprakend gedicht en ontroerend mooi jackie. Bij dit lezen past een stilte. Liefs | |
| Avr: | Donderdag, oktober 20, 2016 14:26 |
| Ontroerend mooi! Sterkte! mvg Avr | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, oktober 20, 2016 09:50 |
| heel mooi het stervensproces beschreven Jackie sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||