opwaaiend stof
muren kaatsten
het zinloos gesprek
echo’s dolden
in holle frasen
ramen donkerden in
de zee van misverstanden
die zich ontrolde op
stranden vol onbegrip
de discussie met een
spervuur van woorden
emoties vlamden in
gesticulerende handen
een krijsende meeuw
klaarde de lucht
nam stilte mee in
het koninklijk landen
wij lachten om
zijn opwaaiend stof
wisten in relativeren
eenstemmigheid te creëren
wil melker
22/10/2016
jackie lokker: | Zondag, oktober 23, 2016 11:07 |
Wat een pracht gedicht ! | |
wervelende regenboog: | Zaterdag, oktober 22, 2016 12:37 |
de rede wint het van de emoties :-) | |
Hillie: | Zaterdag, oktober 22, 2016 10:54 |
Gekig is gelukkig uiteraard.. oops | |
Hillie: | Zaterdag, oktober 22, 2016 10:53 |
Wauw! Zo beeldend beschreven, en wat een geluk dat dat meeuwtje langs zweefde. Gekig is de rust weder gekeerd. Fijne dag alsnog, Wil. | |
teun hoek: | Zaterdag, oktober 22, 2016 10:49 |
een stormmeeuw ? die weet de storm te ontwijken. th | |
Werner S: | Zaterdag, oktober 22, 2016 10:11 |
prachtig verwoord greetz goeie mogen | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 22, 2016 09:10 |
In z'on verhit spervuur zijn zelfs voor een meeuw frustraties niet van de lucht, maar met gekrijs en gelach toch tot een compromis gekomen. Leuk gedicht Wil en fijn weekend. Anneke |
|
ela: | Zaterdag, oktober 22, 2016 08:20 |
De meeuw was er vroeg bij, anders had het misschien gans de dag stilte geweest ela |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 22, 2016 05:41 |
tjonge wil en dat op de vroege morgen! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2016 | ||
Thema's: |